“Pertsianak altxatu eta jaitsita, argi izpi haiek begiztatu zituen arrailetatik iragazten. Aldatzen eta mugitzen ziren argi izpiak, argi-itzalen espazioan arrastoak sortuz. Estetikoki transmititutako zerbait, hain erakargarria non haietan harrapatuta geratu zen. Gai bihurtu zen, material bat, bere aukera plastikoak ikertzeko modu bat, azken finean obsesio bat».

   Bilbaoarte bekari esker hasitako proiektu baten jarraipena da murgilduta nagoen lana. Beams of light expand (proiektu honen izenburua), bi argazki-sailetatik jaio zen: Argia ezta ikusten? / Ez al duzu argia ikusten? eta Argi distraitzen du / Argi leherketak. Gabriel Arestik egindako poesia batean oinarritzen dira, zeinaren bertsoetan «argia ikusten ez da» zioen, galdeketa estetiko eta hausnarketa puntu gisa. Argazki hauetan argia gauzatzea lortu dut, gorpuztasunaz hornitzea. Giza begiarentzat argia ikusezina eta koloregabea den arren, horri esker ikus dezakegu.

    Argia behin eta berriz errepikatzen den gaia da nire lanean, eta hau da, argi-izpia objektu forma gisa atzeman dela, mugimendu handi gisa, abiadura (bere egoera fisikoa ikusita) eta dauden koloreen izugarritasunaren sortzaile gisa. Azken proiektu honetan, espektro honen beste alderdi bat gehitzen da; eta argia hutsunean zehar ibiltzen dela 299.729.458 m/s-ko abiaduran, horregatik etengabe inbaditzen du okupatutako edo okupatu gabeko espazioa, okupatuz eta bere gain hartuz. Espazioaren hedapen eta okupazioaren alderdi hori bihurtu da proiektuaren ezaugarri nagusia, non bi dimentsiotik hiru dimentsiorako transferentzia gertatzen den. Aurreko lanetan dauden irudiek eta bi dimentsioko inprimaketa-prozesuek, esaterako, serigrafia, kontzeptu hori jasotzen eta hiru dimentsioko lanak gauzatzen laguntzen dute.

   Baina lana ez zen planteamendu bakar honetan gelditu, eta behin hainbat pieza sortu eta antolatuta espazioan flotatzen ari zirenean, obraren faktore berri bat ondorioztatu zen. argiari guztiz lotuta dagoen elementua: itzala. Material garden eta moldatuetan zigilatutako argi-marrazkien bidez, piezen itzal natural-proiekzioak sortu dira, espazio bakoitzean aldatzen direnak, leku bakoitzean obraren beraren bertsio bat sortuz. Horregatik, hutsunearen bidezko ikuspegi honetan, gardentasunean zigilatutako argi-lerroak (hutsak), hormetan, sabaietan eta zoruetan proiektatzen diren itzal bihurtzea lortu dut, espazio desberdinak hartzeko gai den obra osoagoa sortuz.

   Argi-distirak euskarriaren zurruntasuna uzten dute, bere mugak bilatuz. Baina zeintzuk dira eskultura hauen eta daramaten irudien muga plastiko, estetiko eta formalak? Benetan ba al dago mugarik? Hori da proiektu honetan agerian jartzen saiatzen ari naizena.

Zaloa Ipina